مدرک بین المللی گوینده

Narrator

گواهینامه بین المللی مهارت گوینده

International Certificate of Narrator Skills

نهاد صادر کننده : سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور

این مدرک ( گواهینامه ) دارای کد بین المللی از سازمان بین المللی کار ( ILO ) قابل ترجمه جهت مهاجرت ( تایید و مهر و امضای نهادهای مربوطه : ترجمه و تایید و پلمب دادگستری ، تایید  وزارت امورخارجه ، تایید وزارت کار و سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور ) همچنین این مدرک بر اساس مواد ۶ و ۱۳ قانون نظام صنفی مصوب ۲۴-۱۲-۱۳۸۲ مجلس شواری اسلامی و اصلاحات پس از آن جهت اخذ پروانه کسب و کار قابل بهره برداری می باشد . جهت استعلام از صحت و اصالت گواهینامه،میتوانید با استفاده از کد ملی و شماره شناسایی درج شده در گواهینامه به سامانه certificate.portaltvto.com  ( سایت رسمی سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور ) مراجعه نمایید .

برای دریافت مدرک شما نیاز به گذراندن دوره و یا احراز مهارت در حرفه مربوطه و در سطح استاندارد تعریف شده توسط سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور دارید ، پس از آن وارد مرحله آزمون می شوید . آزمون کتبی ( ۴۰ سوال چهار گزینه ای ، بدون نمره منفی ، در محل واحد آزمون اداره فنی و حرفه ای شهر مربوطه ) و بعد از آن آزمون عملی را در پیش رو دارید ( شما تنها میتوانید در سه نوبت در آزمون کتبی و دو نوبت در آزمون عملی شرکت نمایید ) در صورت قبولی در آزمون ها مدرک ( گواهینامه ) شما توسط سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور صادر گردیده و از سایت رسمی سازمان قابل دانلود می باشد .

«گویندگی» به مفهوم امروزی آن، واژه به‌نسبت جدیدی است که با پیدایش و گسترش «رادیو» از حدود ۷۰ سال پیش به فرهنگ واژگان فارسی افزوده شد. در لغت‌نامه‌ها و فرهنگ‌های گذشته گویندگی را به معنی سخن‌گویی، نطق، خوانندگی، قوّالی، قصه‌گویی، سرایندگی، شاعری و…آورده‌اند؛ امری که در نوشته‌های ادبی و متن‌های کهن شعر و نثر و فرهنگ فارسی‌زبانانِ جامعه ایرانی بیش از هزارسال با همین معانی رواج داشته است.
«گویندگی» در کاربرد حرفه‌ای و امروزین آن، عبارت است از: «فرآیند تبدیل اندیشۀ شفاهی یا مکتوب به کلام و سخنِ مفهوم و انتقال آن به مخاطب، به صورتی هنرمندانه».
گویندگی، بویژه در دنیای ارتباطات و رسانه‌ها، امروزه به‌عنوان حرفه‌ای جذاب مورد توجه و تحسین است و همراه با رشته‌های مشابهی همچون گزارشگری، بازیگری، دوبلاژ و اجرا، توجه بخش بزرگی از مخاطبان مراکز رادیویی و تلویزیونی را به خود جلب کرده وگویندگان توانا و خوش‌صدا سال‌ها به‌عنوان شخصیت‌هایی محبوب مورد احترام و توجه مخاطبان رسانه‌ها بوده‌اند. امروزه انبوهی از وسایل و ابزارهای ارتباطی فردی و جمعی، میلیون‌ها پیام خواسته یا ناخواسته را به سوی هدف‌های خود در گوشه و کنار کره زمین ارسال می‌کنند و هر یک به نوعی بر افکار عمومی مخاطبان تأثیر می‌گذارند. تردیدی نیست که در چنین بازار عظیم نوآوری و جاذبه و انبوه پیام¬های رنگارنگ، هریک ازبخش‌های اصلی درسازمان‌های رسانه‌ای و ارتباطی، ارزش‌های ویژه خود را دارند. اما در این میان آنچه مهم‌تر به نظر می‌رسد، نقش و شخصیت هنری و فرهنگی بخشی ازعوامل انسانی ارتباط؛ یعنی گوینده، مجری، بازیگر، گزارشگر، دوبلور و خواننده است که تأثیرآنها در ویترین محسوس و ملموس رسانه‌ها بویژه جعبه جادویی رادیو و قاب مسحورکننده تلویزیون، در بازتاب نظر مخاطبان، به ‌خوبی مشهود است.
در سال‌های اخیر، علاقه و استقبال از «گویندگی» و دیگر بخش‌های زیرمجموعه صدا، به شدت موردتوجه بوده و بویژه بین جوان‌ترها، رویای داشتن شغل‌هایی مانند گویندگی، گزارشگری، بازیگری، و صداپیشگی و مانند اینها ذهن و ذوق بسیاری را درگیر خود کرده است و روزی نیست که ده¬ها نفر در جست و جوی چنین حرفه‌هایی به مراکز صدا‌و‌سیمای تهران یا مراکز شهرستان‌ها مراجعه نکنند. دلیل این استقبال، در درجه اول تأثیر احساسی و عاطفی و روانی این‌گونه حرفه‌هاست که به شکلی مقاومت‌‌ناپذیر در قلب آنها جای گرفته است. اگرچه در ابتدای امر، همین جاذبه‌های سطحی و ظاهری با انگیزه «مشهورشدن»، «محبوب شدن » و «مقبول شدن» موجب این شور و علاقه می‌شود، اما آنچه پس ازفرونشستن احساسات اولیه به‌ وجود می‌آید، درحقیقت توجه به اصالت هنری و احساس تأثیرگذاری مثبت این مشاغل بر مخاطب است که درعین حال هدف‌های کلان سازمان‌های رسانه‌ای را هم در‌بر‌می‌گیرد وآن چیزی نیست جز مفید و مؤثر بودن در امر«تأثیرگذاری» بر افکار افراد و جامعه مخاطب. در واقع باید پذیرفت که در بین اجزای عمده تشکیل‌دهنده سیستم‌های ارتباط جمعی یعنی پیام، رسانه و مخاطب، این عوامل انسانی رسانه‌اند که هم به‌عنوان بخشی از رسانه و هم در قالب شخصیت‌های هنری و فرهنگی، پیام‌رسانان واقعی رسانه به‌ شمار می‌روند و به همین دلیل جایگاه و ارزش بی‌چون و چرایی نزد جامعۀ پیامگیر دارند.
این پیام‌رسانان هستند که انواع پیام‌ها را از منابع پیام دریافت می‌کنند و پس از پردازش، درقالب برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی به مخاطب مشتاق می‌رسانند؛ مسئولیتی همراه با رضایتمندی و آرامش خاطر مطلوب.